ایده اولیه سیاست‌های کلی ایران منطقه‌ای

بسم الله الرحمن الرحیم

جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان بازیگری تعیین‌کننده در منطقه غرب آسیا و مؤثر در تحولات جهانی به ظهور رسیده است. منطقه غرب آسیا که امروزه به عنوان قلب جهان (هارتلند) شناخته می‌شود از جهات مختلف دستخوش بی‌ثباتی و بحران است و روندهای جهانی و واقعیت‌های عرصه بین‌المللی نیز نشان می‌دهد که نظم جهانی موجود در حال تغییر بوده و قدرت‌های بزرگ و میانی در تکاپوی شکل‌دهی به نظم جدید بر حسب اهداف و منافع خود می‌باشند.

جمهوری اسلامی ایران که قلب منطقه غرب آسیا شناخته می‌شود، می‌باید برای شکل‌دهی به نظم مطلوب خود در منطقه و به تبع آن اثرگذاری بر نظم نوین جهانی، با اتکاء به ظرفیت‌های تاریخی و تمدنی و ویژگی‌های منحصر به فرد ژئوپلیتیکی، توانمندی‌های حاصله از انقلاب اسلامی و توسعه عمق راهبردی بویژه در محور مقاومت، ضمن مواجهه هوشمندانه با چالش‌ها و تهدیدات پیش رو، از فرصت‌های آن بهره‌برداری نماید.

هدف سیاست‌های کلی ایران منطقه‌ای، تثبیت و تحکیم و ارتقاء موقعیت فعلی جمهوری اسلامی ایران و تبدیل آن به قدرت محور، ممتاز و پیشران در منطقه و تعیین‌کننده در معادلات بین‌المللی می‌باشد. محورهای اصلی سیاست‌های کلی ایران منطقه‌ای به شرح زیر است:

1- بهره‌برداری حداکثری از ظرفیت‌های ژئوپلیتیکی، ژئواستراتژیکی و به فعلیت رساندن ظرفیت‌های معطل مانده و استفاده نشده جمهوری اسلامی ایران در سطح منطقه.

2- کاهش تعارضات و منازعات و افزایش همگرایی و همکاری بین جمهوری اسلامی ایران و کشورهای منطقه و استقرار صلح و امنیت پایدار در منطقه.

3- تعیین جهت‌گیری‌های کلان کشور متناسب با مختصات و شرایط هر یک از حوزه‌های تمدنی (تاریخی، فرهنگی)، ژئوپلیتیکی (امنیتی، اقتصادی و ...) و محور مقاومت در منطقه.

4- ارتقای موقعیت بازدارندگی در برابر تهدیدات احتمالی از منشاء منطقه.

5- فعال‌سازی همه ظرفیت‌های دیپلماسی و منطقه‌ای و ایجاد هماهنگی.