نظام مسائل در حوزه سیاست‌گذاری رفاه و تأمین اجتماعی
نظام مسائل در حوزه سیاست‌گذاری رفاه و تأمین اجتماعی
نویسندگان
حمید یثربی، پژوهشگر پژوهشکده چشم‌انداز و آینده‌پژوهی
احمد برومند کاخکی، مدیر گروه آینده‌پژوهی اجتماعی پژوهشکده چشم‌انداز و آینده‌پژوهی
حسین زاهدی، مدیر گروه چشم‌انداز و تمدن پژوهشکده چشم‌انداز و آینده‌پژوهی
فصلنامه سیاست کلان؛ ویژه تأمین اجتماعی
سال دهم، شماره نهم، بهار 1401، صص 107-93
چکیده
مقاله پیش‌رو نظام مسائل حوزه سیاست‌گذاری رفاه و تامین اجتماعی را مورد تمرکز قرارداده و ضمن مرور مهمترین موضوعات رفاهی در پیش‌نویس سیاست‌های کلی برنامه هفتم توسعه، مسائل کلیدی را در این حوزه برای پنج سال آتی اولویت‌گذاری می‌کند. در این مقاله سعی شده است این موضوع با بهره‌گیری از نظرات خبرگان و برگزاری نشست‌های مسئله‌محور به اختصار واکاوی شود.
در باب رفاه و تامین اجتماعی قانون و برنامه‌های متعددی وجود دارد که از مهمترین آن‌ها می‌توان به قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی (مصوب 1383)، قانون برنامه ششم توسعه جمهوری اسلامی ایران (مصوب 1395)، اصل 44 قانون اساسی و همچنین سیاست‌های کلی تامین اجتماعی اشاره کرد. در سیاست‌های کلی رفاه و تامین اجتماعی سعی شده است نقایص قانون‌ها و برنامه‌های قبلی پوشش داده شود و جهت‌گیری‌های مهم ابلاغ شوند. با این وجود در این زمینه همچنان مشکلات متعددی وجود دارد. قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی در اجرای اصل 29 و بندهای 2 و 4 اصل 21 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و در جهت ایجاد انسجام کلان سیاست‌های رفاهی، نظام تامین اجتماعی را طوری صورت داده که رهاورد آن توسعه عدالت اجتماعی و حمایت از همه افراد کشور در برابر رویدادهای اجتماعی، اقتصادی، طبیعی و پیامدهای آن باشد. این نظام، موارد متعددی را تحت پوشش قرار می‌دهد که از آن جمله می‌توان به بازنشستگی، از کار افتادگی و فوت، بیکاری، در راه ماندگی، بی‌سرپرستی، آسیب‌های اجتماعی، حوادث و سوانح، ناتوانی، بیمه خدمات بهداشتی، حمایت از مادران، کودکان بی‌سرپرست، بیوگان، زنان سالخورده و بی‌سرپرست، کاهش نابرابری و فقر، امداد و نجات و... اشاره کرد. در ادامه به اهم مسائل سیاست‌گذاری رفاه و تامین اجتماعی پرداخته شده و پیشنهادهای جزئی مربوطه و همچنین برخی نکات قابل تأمل در باب نظارت بر سیاست‌های کلی ذکر می‌شود.
دریافت pdf